Petra van der Schoot, (Netherlands) studied sculpture and graduated from the academie of visual arts ST Joost, Breda in 1987. During these years she also studied Violoncello at the Brabants and Royal Conservatorium. After her graduation from the Art academy in '87 she started her research at the Royal Conservarium  in The Haque with composer, artist, theatremaker and theorist Dick Raaijmakers as her mentor, to develop a personal attitude and mentality towards bringing together Image and Music in various new forms researching different media. During these years (87-92) she worked both as an artist and a musician with young composers, jazz musicians, choreografers and theatremakers to personally study the relationship between new music and other disciplines in art: especially the relationship between image, language and sound.
 As an a visual artist, she started her research on mentality by creating grafic artwork based on principles of music: so called ‘scores for the imagination’ of which some were published as a book. Later on she practised these scores in sculptures and installationworks in which she reflects on images as they come from a more fysical awareness and inner ritual understanding of the world. In 1995 she started to work with video and started writing concepts and directing works for (music)theatre.

Since 2001 she works on a regular base with composer Piet-Jan van Rossum who composed exhibitionmusic for here installation : “and then I saw the sea-bottom  mirrored in the clouds" (Stroom, HCBK , The Haque, 2003) . Together with Van Rossum, she realised three live-music/film projekts: Alle terre assenti (2001) and Angel Alley (2005) and ‘alles kruipt langs de vloer aan mij voorbij’ (2014) In 2006 as a director and scenografer together with Van Rossum, and in collaboration with Barbara Duijfjes( actrice) and Reinier van Houdt (piano/Igitur ) she started Image&Sound lab: Zoogdier , exploring a new form of musictheater; a hybrid of visual arts, performance and music, in which music and image are irreducible elements that no longer submit to each other or to a story instead come together in one integral score for sound, image, action and light. (Notes of a mammal (2008), and somewhere inbetween (2010),  Achterna gedragen 2011/2012)

'Van der Schoot voert de regie vanuit een visie op de theatrale ruimte als mogelijkheid om een venster naar een andere realiteit te openen, verdicht en vervreemd van het alledaagse, waarin een ogenschijnlijk simpele gebeurtenis wordt gezien als een persoonlijke vraag die op beeldende/muzikale wijze aan de verbeelding van de toeschouwer wordt gesteld.
Het dagelijks leven is weliswaar overweldigend visueel, vol van de persoonlijke maar inwisselbare drama’s van alledag, maar we spreken hier pas van een beeld als een fenomeen, gebeurtenis of ontwikkeling zich heeft vervreemd en losgemaakt van het alledaagse en een aanleiding heeft gevonden om zich door het tijdloze ruim van de verbeelding te gaan bewegen, op zoek naar een betekenis die ruimte schept, die het persoonlijke en het alledaagse overstijgt.
In deze beelden wordt schijnbaar afstand gedaan van het persoonlijke, maar in de praktijk wordt het persoonlijke juist extreem uitgediept om zo te zoeken naar de collectieve waarde er van. Geen enkel beeld is uniek en een garantie voor identiteit of realiteit; altijd al roeren ze met kop of staart in een soep van oerbeelden, die de menselijke natuur is gegeven en waaraan wij door dagelijks roeren -bewust maar meestal onbewust- steeds weer motivatie, bezieling en geborgenheid ontlenen. Beelden drukken niet zozeer een originele exclusieve betekenis uit, maar zijn in wezen open en ‘gastvrij’ voor menselijke interpretatie en verbeelding, daardoor onderling verbonden.'